Inne szacunki dotyczące zakresu nabywania gruntów, opublikowane we wrześniu 2010 r. przez Bank Światowy, wykazały, że w okresie od października 2008 r. do sierpnia 2009 r. ogłoszono nabywanie lub negocjowanie gruntów rolnych na dużą skalę na ponad 460 000 kilometrów kwadratowych (180 000 mil kwadratowych) lub 46 000 000 hektarów (110 000 000 akrów), przy czym dwie trzecie popytu na te grunty skupiono w Afryce Subsaharyjskiej.
Budowa domów jednorodzinnych w Białymstoku w swoich sprawozdaniach
Spośród 464 zbadanych nabyć Banku Światowego tylko 203 uwzględniły w swoich sprawozdaniach powierzchnię gruntów, co oznacza, że rzeczywista łączna powierzchnia gruntów objętych wsparciem mogłaby ponad dwukrotnie przekroczyć 46 mln ha zadeklarowaną przez Bank Światowy. Najnowsze szacunki skali, oparte na dowodach przedstawionych w kwietniu 2011 r. na międzynarodowej konferencji zwołanej przez Inicjatywę Polityki Dealeringu Ziemi, szacują obszar transakcji gruntowych na ponad 80 mln ha.
Spośród tych transakcji, średnia wielkość wynosi 40 000 hektarów (99 000 akrów), z czego jedna czwarta to ponad 200 000 ha, a jedna czwarta to mniej niż 10 000 ha.1 37 % projektów dotyczy upraw żywności, 21 % upraw pieniężnych, a 21 % biopaliw.1 Wskazuje to na ogromną różnorodność inwestorów i projektów związanych z nabywaniem gruntów: wielkość gruntów, rodzaje upraw i inwestorzy biorący udział w tych transakcjach znacznie się różnią w zależności od umowy. Spośród tych projektów 30 % nadal znajdowało się w fazie poszukiwawczej, a 70 % zatwierdzonych projektów było w trakcie realizacji, ale w różnym stadium zaawansowania. 18% jeszcze się nie rozpoczęło, 30% znajdowało się na początkowych etapach rozwoju, a 21% rozpoczęło działalność rolniczą. Uderzająco niski odsetek projektów, które zapoczątkowały rolnictwo, wskazuje na trudności związane z wielkoskalową produkcją rolną w krajach rozwijających się.
Budowa domów jednorodzinnych w Białymstoku a inwestycje w grunty
Inwestycje w grunty często przybierają formę długoterminowej dzierżawy gruntów, w przeciwieństwie do ich bezwarunkowego zakupu. Umowy te często zawierane są na okres od 25 do 99 lat.1 Takie umowy najmu zawierane są zazwyczaj między rządami krajowymi lub powiatowymi a inwestorami. Ponieważ większość gruntów w Afryce jest klasyfikowana jako “nieprywatne” w wyniku polityki rządu dotyczącej własności gruntów publicznych i braku aktywnego tytularstwa, rządy posiadają lub kontrolują większość gruntów, które są dostępne do zakupu lub dzierżawy. Zakupy są znacznie mniej powszechne niż dzierżawa ze względu na konstytucyjny zakaz bezpośredniej sprzedaży gruntów obcokrajowcom w wielu krajach.
Metody negocjacji, zatwierdzania i monitorowania umów między inwestorami a rządami spotkały się z poważną krytyką ze względu na ich nieprzejrzystość i złożoność. Proces negocjacji i zatwierdzania został w większości przypadków zamknięty, a w trakcie i po sfinalizowaniu transakcji ujawniono niewiele informacji na ten temat. W szczególności proces zatwierdzania może być kłopotliwy: Jest on bardzo subiektywny i uznaniowy, a jego zakres waha się od zatwierdzenia przez zwykły urząd na poziomie okręgu do zatwierdzenia przez wiele urzędów rządowych na poziomie krajowym.